Magda Lewandowska
(ruda, po lewej)
Nałogowy czytelnik od wczesnego dzieciństwa. Weterynarz z powołania, zawodu i pasji. Zna taekwon-do, umie strzelać z łuku, personalizować lalki typu Barbie i pleść obłędne warkocze.
Pisać zaczęła późno, ale kiedy już się rozpisała, z rozpędu napisała… książkę. Pomiędzy kolejnymi rozdziałami „Witii” regularnie próbuje swych sił w krótszych formach literackich – od stusłówek, poprzez opowiadania, na scenariuszach komiksów kończąc. Jej opowiadania można znaleźć na portalu Nowa Fantastyka, Szortalu oraz w Kalendarzu Słowiańskim na rok 2017 i 2018. Współtworzy serię małych form komiksowych o wścibskiej Strzydze ukazujących się m. in. w magazynie komiksowym AKT. Była szefową działu grafiki w początkowym okresie działalności magazynu literackiego Silmaris.
Małgorzata Lewandowska
(brunetka, po prawej)
Uczyła się czytać i rysować na komiksach serii „Kajko i Kokosz” Janusza Christy, co zaowocowało rozwinięciem w niej niegasnącej miłości do Słowiańszczyzny i słowiańskiej fantastyki. Jej pasja, ku pewnemu niezadowoleniu rodziców, objawiła się dość wcześnie, doprowadzając do powstania ciągów kredkowych graffiti tworzonych na ścianach i pod stołem. Aktualnie tworzy ilustracje wykorzystując bardziej klasyczne podłoża.
Niektórzy żartują, że w trakcie robienia doktoratu w Zakładzie Biochemii Roślin zmutował jej się mózg, co zaowocowało przewlekłym atakiem kreatywności.
Jako autor tekstów, wierszy lub ilustracji współpracuje z magazynami: Gniazdo, Szortal, AKTa i Silmaris. Twórczyni poezji i ilustracji do powieści “Drzewo wspomnień”
Miała przyjemność tworzyć grafiki m. in. do kolejnych edycji Kalendarza Słowiańskiego, antologii Słońcem Pisane II, książki “Idź i czekaj mrozów” Marty Krajewskiej, “Światów polskiej fantastyki” Wojtka Sedeńko, “Wielkiej księgi legend Warszawy” Anny Wilczyńskiej czy serii “Barsoom” Edgara Rice Burroughsa.
Współtworzyła z Katarzyną Garncarek i Agatą Kurzyk projekt (AKG) Goria Trio.
Jej debiut komiksowy w formie krótkiej formy komiksowej ukazał się w “Kajko i Kokosz - Komiksowa archeologia” w konkursie "Gród wczesnośredniowieczny".