Rodzima Wiara — BlogPL

Jeśli nie piekło, to co?

Apostazja (oficjalnie opuszczenie kościoła chrześcijańskiego) staje się coraz bardziej popularna, zwłaszcza w Polsce. Decyzja aby dokonać apostazji nierzadko spotyka się z zaniepokojeniem judeo-chrześcijańskiej większości społeczeństwa - zaniepokojeniem spowodowanymi obawami, że bez „przewodnictwa” Biblii, dziesięciu przykazań i księdza proboszcza, bez strachu przed piekłem i wiecznym potępieniem, życie świeżo upieczonych apostatów zamieni się w etyczno-moralny chaos.

Obawy chrześcijan nie trudno jest zrozumieć. Jak by nie było wiele religii pogańskich – w tym Rodzima Wiara - nie zna pojęcia uniwersalnego dobra i zła, pojęcia grzechu, piekła, czy sądu ostatecznego. Jednakże nie ulega również wątpliwości, że nasi przodkowie – oryginalni, przedchrześcijańscy wyznawcy słowiańskiej Rodzimej Wiary – pomimo niewyznawania religii chrześcijańskich, nieznajomości koncepcji grzechu, pomimo niestosowania się do moralno-etycznych zasad Biblii i dziesięciu przykazań, z pewnością nie żyli w chaosie, który wyznawcy judeochrześcijańskich religii zarzucają poganom współcześnie.

Magda LewandowskaNovember 25, 2020ordalia, etyka słowian, nawia, Dziady, Rodzima WiaraComment

Słowiańska wiara – część 3 - ofiary godne Bogów

W poprzednich częściach „Słowiańskiej wiary” mówiliśmy o rytualnych ofiarach, jakie składali nasi przodkowie swoim Bogom i doszliśmy do wniosku, że ofiary te były dużo bardziej wartościowe od tych, które rytualnie (i bardzo, bardzo symbolicznie) składają współcześni Rodzimowiercy. Ponadto zaznaczyliśmy, że większość ofiar składanych Bogom przez przedchrześcijańskich Słowian, przynajmniej częściowo była konsumowana w czasie biesiady, która stanowiła integralną część rytuału.

W tym poście rozważymy w jaki sposób i jakie ofiary możemy składać słowiańskim Bogom współcześnie, tak, aby wartość naszych ofiar godna była naszych Bogów i dorównywała wartości ofiar, składanych przez naszych przodków.

Słowiańska wiara – część 1 – odtwórstwo historyczne, czy religia?

Nie wiemy wiele o przedchrześcijańskich Słowianach, ale jedno wiemy o nich na pewno: byli to ludzie twardzi, wytrzymali, pragmatyczni i umiejący sobie radzić w życiu. Siła i upór naszych przodków pomogły im nie tylko żyć i prosperować w warunkach - dla nas, współcześnie żyjących – niemal niewyobrażalnych, ale również stworzyć kulturę, która, pomimo aktywnego wykorzeniania i szykan ze strony Chrześcijan, przetrwała stulecia w pamięci i sercach pokoleń.

Współcześnie kultura naszych przodków stopniowo odzyskuje należne jej znaczenie i popularność. Coraz więcej Słowian odnajduje swoje korzenie, zaczyna odkrywać pogańskie idee i odrzucać Judeo-chrześcijańskie dogmaty czy moralność. Ale w oczach wielu wiara naszych przodków wciąż zdaje się bliższa odtwórstwu historycznemu, niż realiom codzienności XXI wieku. Wciąż wielu czci starych Bogów powtarzając czynności, które wykonywali nasi przodkowie, bez dostrzegania znaczenia i celu tychże czynności. To trochę tak jak zakładanie białego fartucha, aby być lekarzem. Tak jak noszenie białego fartucha nie czyni lekarza, tak wrzucanie mięsa do świętego ognia nie czyni Rodzimowiercy.